نام های دیگر: شجرة الشمع – درخت لوئیز – درخت نانیز – درخت موم.

مشخصات: گیاهی است از خانواده Myricaceae درختچه ای است کوتاه برگهای آن متناوب و گلهای آن نر و ماده و جداگانه است. میوه ی آن به رنگ آبی سیر و تقریباً سیاه و کوچک است که از یک ماده شبیه موم که موم گیاهی میباشد پوشیده شده است درخت موم همیشه سبز و ناخزان است. این درختچه بومی آمریکاست.

خواص:

1. برگ و پوست درخت موم را با هم ضماد کنید برای تحلیل آبسه ها نافع است.
2. برگ و شاخه های درخت موم را در آب بخیسانید و آب آن را صاف کرده بنوشید. برای افزایش تعریق بدن مؤثر است.
3. میوه درخت موم را بخورید تونیک قلب و مدر است برای معالجه ی خنازیر و استسقا مؤثر است، برای افزایش طول عمر مفید می باشد.
4. موم درخت موم نرم کننده ی سینه و ضد عفونی کننده است برای تسکین درد و ترمیم و متصل کردن استخوان های شکسته نافع می باشد.
5. برگ درخت موم را بجوشانید و آب صاف کردهی آن را بنوشید برای درمان سرماخوردگی، ورمها، سرگیجه و سردردها مفید است خاصیت ،تب بری ،مسکن ضددرد و خنک کننده دارد.
6. برای تهیه ی موم آن به دو طریق عمل می شود: 1) حشره ای در ابعاد شته یا شپش روی شاخه های سبز درخت می نشیند و از شیره ی درخت تغذیه کرده و ترشحاتی از بدن خود خارج میکند که چسبناک است و به شاخه ها می چسبد و کم کم به صورت موم سفید در میآید و روی سطح شاخه ها جمع میشود؛ پس از فصل گرما این مومها را از سطح شاخه ها تراشیده و برداشته ی آن را ذوب کرده و ناخالصی آن را خارج می کنند و به صورت موم سفید قابل عرضه به بازار در می آورند. 2) میوه های آن را پس از رسیدن چیده و در آب میاندازند تا ذرات موم از سطح میوه جدا شده و در سطح آب شناور شود، بعد آنها را جمع کرده با حرارت ذوب مینمایند و به صورت ورقه های ضخیم به بازار عرضه می کنند.