شناخت دارو: عبارت است از تری هگزی فنیدیل در درمان بیماری پارکینسون و کاهش عوارض خارج هرمی ناشی از داروها (به جز دیسکنزی دیررس) تجویز می‌شود.

دسته دارویی:

• داروهای ضد پارکینسون

فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:

• تری هگزی فنیدیلیک آنتاگونیست انتخابی گیرنده موسکارینی M1 استیل کولین است و می تواند بین (M1 قشری یا عصبی) و زیر گونه های موسکارینی محیطی (قلبی و غددی) تمایز قایل شود. تری هگزی فنیدیل تا اندازه ای فعالیت کولینرژیک را در سیستم عصبی مرکزی ، که مسئول علائم بیماری پارکینسون است متوقف می کند. همچنین تصور می شود که موجب افزایش فراهمی دوپامین، یک ماده شیمیایی مغزی که در شروع و کنترل حرکات ارادی عضلانی نقش دارد، می گردد.
• تری هگزی فنیدیلیک آنتی کولینرژیک است که در درمان علامتی تمامی انواع پارکینسونیسم و واکنش های خارج هرمی القا شده توسط داروها مورد استفاده قرار می گیرد (به غیر از دیسکینزی تأخیری). تری هگزی فنیدیل دارای اثرات آنتی کولینرژیک و آنتی هیستامینی می باشد، گرچه فقط اثر آنتی کولینرژیک در درمان پارکینسون به عنوان درمان شاخص شناخته شده است.

اشکال دارو:

• قرص

مقدار مصرف صحیح:

• قبل از شروع درمان با داروی تری هگزیفنیدیل (Trihexyphenidyl)، بروشور دارویی داخل بسته را به دقت مطالعه کنید. این بروشور به شما کمک می‌کند تا اطلاعات جامعی را راجع به دارو به دست آورده و از عوارض جانبی احتمالی آن مطلع شوید. همچنین اگر در رابطه با مصرف آن با سؤالاتی روبرو هستید با پزشک خود مشورت نمایید.
• دوز و مقدار داروی تری هگزیفنیدیل، از فردی به فرد دیگر متفاوت است؛ دارو را دقیقاً همانطور که پزشک به شما تجویز کرده است، استفاده نمایید.
• داروی تری هگزیفنیدیل را می‌توانید همراه با غذا یا بدون آن میل کنید. اما در صورت بروز عوارض گوارشی آن را با غذا میل کنید.
• مصرف معمول بزرگسالان برای واکنش های خارج هرمی:۴ تا ۱۰ میلی گرم خوراکی روزانه.. دوز کل روزانه زمانی بهتر تحمل می شود که در دو یا سه دوز مساوی مصرف شود.
• مصرف معمول بزرگسالان برای بیماری پارکینسون: دوز ابتدایی: ۱ میلی گرم در روز؛ افزایش ۲ میلی گرم در فواصل ۳ تا ۵ روزه. دوز معمول: ۶ تا ۱۰ میلی گرم در روز در ۳ تا ۴ دوز تقسیم شده؛ دوزهای ۱۲ تا ۱۵ میلی گرم در روز ممکن است مورد نیاز باشد.
• دوز معمول خردسالان برای فلج مغزی (خوراکی، کودکان ۲ تا ۱۷ ساله) دیستونی در فلج مغزی:دوز ابتدایی: ۰.۱ تا ۰.۲ میلی گرم بر کیلوگرم در روز در سه دوز تقسیم شده برای یک هفته؛ افزایش به میزان ۰.۰۵ تا ۰.۳ میلی گرم برکیلوگرم در روز در سه دوز تقسیم شده برای هفته دوم؛ پس از آن، به صورت هفتگی به میزان ۰.۰۵ تا ۰.۵ میلی گرم بر کیلوگرم در روز در سه دوز تقسیم شده که به طور بالینی تحمل گردد. حداکثر دوز: ۰.۷۵ میلی گرم بر کیلوگرم در روز.

اثر دارو:

1. چند ساعت پس از مصرف ظاهر می شود و به مدت 24 ساعت باقی می ماند.

قبل از مصرف دارو:

• مصرف این دارو در افرادی که دچار بیماری قلبی، بزرگی پروستات، اشکالات ادراری و سابقه سکته مغزی هستند باید با احتیاط باشد.

عوارض جانبی دارو:

• خواب آلودگی، سرگیجه، سردرد، گیجی، ضعف، اختلالات سیستم عصبی مرکزی (توهم، از دست دادن حافظه، اضطراب و …)، درد قفسه سینه، تپش قلب، تغییر بینایی، اسپاسم عضله، حرکات غیر ارادی بدن، راش پوستی، خشکی دهان، خشکی پوست و مجرای بینی، کاهش تعریق، تهوع، استفراغ، درد یا اختلال در ادرار، یبوست.

تداخلات دارویی:

1. ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای، مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز، داروهای آنتی کولینرژیک، آنتی هیستامین‌ها، فنوتیازین‌ها، نیترات‌ها، آمانتادین، لودوپا، دیسوپرامید، سیزاپراید، کتوکونازول.

موارد منع مصرف:

1. حساسیت به این دارو یا دیگر داروها و مواد، بارداری یا تصمیم به بارداری، شیردهی، بیماری‌های اعصاب و روان (مانندافسردگی)، صرع یا هرگونه اختلال تشنجی، دیسکنزی تأخیری، نوروپاتی اتونوم، مشکلات قلبی، مشکلات عروق خونی، مشکلات کبدی، مشکلات کلیوی، تیروئید پرکار، فشارخون بالا، گلوکوم با زاویه بسته، انسداد دستگاه گوارش، یبوست مزمن، اسهال عفونی، مشکلات پروستات و یا دفع ادرار، میاستنی گراویس.

شرایط نگهداری:

1. دارو را دور از دسترس کودکان نگه دارید.
2. دارو را در جایی خشک و خنک و به دور از گرما و تابش نور مستقیم نگه دارید.

نکات مهم:

• گونیوسکوپی (بررسی زاویه چشم)، پیش از شروع درمان و سپس به صورت دوره ای انجام گیرد و فشار داخل چشم نیز به صورت دوره ای اندازه گیری شود.
• در مصارف طولانی مدت دارو، علائم پارکینسون و عوارض آنتی کولینرژیک (مانند خشکی دهان و غشا مخاطی، یبوست، درد اپی گاستر (سر دل)، مشکلات سیستم اعصاب مرکزی و فلج روده) ارزیابی شود.
• عملکرد کلیوی بیمار پایش گردد.
• در صورت بروز خشکی دهان یا عوارض گوارشی بهتر است قبل از غذا مصرف شود.