شناخت دارو: عبارت است از ترپروستینیل یک گشادکننده مستقیم عروق ریوی و عروق شریانی سیستمیک است. این دارو به سه شکل خوراکی و تزریقی و استنشاقی در دسترس بوده و در درمان فشار خون شریان ریوی به کار می رود.

دسته دارویی:

• داروهای متفرقه

فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:

• ترپروستینیل یک گشاد کننده مستقیم عروق ریوی و عروق شریانی سیستمیک است. این دارو همچنین از تجمع پلاکت ها جلوگیری می کند. جذب: فراهمی زیستی: 64% ~ (استنشاقی 18 میکروگرم)، ~ 72٪ (استنشاقی 36 ميكروگرم)، ~ 100٪ (تزریق SC)، توزیع: پروتئین بایندینگ: 91%، 14L : Vd برای وزن 70 کیلوگرم ( وزن ایده ال بدن)، متابولیسم: کبدی ودر درجه اول توسط CYP2C8، متابولیت: HU1-HU5، حذف: نیمه عمر: 4 ساعت، کلیرانس: 30 L/hr برای وزن 70 کیلوگرم، دفع: ادرار: 79%، مدفوع: 13%، پنج متابولیت در ادرار (16-10٪) و 64٪ از دوز تجویز شده در ادرار تشخیص داده شد.

اشکال دارو:

• ویال تزریقی، محلول استنشاقی، قرص

مقدار مصرف صحیح:

• تزریقی: برای درمان فشارخون شریانی ریوی (PAH; WHO Group 1) به منظور کاهش علائم مرتبط با ورزش در بیمارانی که نیاز به تغییر داروی اپوپروستنول دارند، برای کاهش میزان وخامت بالینی. خطرات و فواید هر دارو را قبل از تغییر دارو نظر بگیرید. دوز اولیه 25 ng/kg/min تزریق پیوسته (SC/IV (0.625 ng/kg/min در صورت عدم تحمل.
• استنشاقی: توجه: قبل از شروع به کار، بیماران باید از نظر توانایی تجویز ترپروستینیل و مراقبت از سیستم استنشاق و لوازم جانبی موردنیاز برای تجویز، به‌دقت ارزیابی شوند. دسترسی سریع به دستگاه استنشاق پشتیبان، لوازم جانبی و دارو برای جلوگیری از قطع درمان ضروری است. دوز اولیه: 18 میکروگرم (یا 3 استنشاق) هر 4 ساعت، 4 بار در روز، اگر 3 استنشاق تحمل نشود به 1 تا 2 استنشاق کاهش دهید، سپس به 3 استنشاق افزایش دهید. دوز نگهدارنده: در صورت تحمل، دوز را با 3 استنشاق اضافی در فواصل تقریباً 1 تا 2 هفته افزایش دهید. دوز هدف و حداکثر دوز: 54 میکروگرم (یا 9 استنشاق) 4 بار در روز.
• خوراکی: اولیه: 0.25 میلی‌گرم هر 12 ساعت یا 0.125 میلی‌گرم هر 8 ساعت؛ ممکن است دوز را به میزان 0.25 میلی‌گرم یا 0.5 میلی‌گرم هر 12 ساعت یا 0.125 میلی‌گرم هر 8 ساعت طی فواصل زمانی حداکثر 3 تا 4 روز که بیشتر تحمل می‌شود، برای رسیدن به پاسخ بالینی مطلوب افزایش دهند. اگر افزایش دوز تحمل نمی‌شود، تیتراسیون کندتر را در نظر بگیرید. حداکثر دوز با میزان تحمل تعیین می‌شود. در صورت بروز عوارض غیرقابل‌تحمل، دوز را در مقدار 0.25 میلی‌گرم هر 12 ساعت یا 0.125 میلی‌گرم هر 8 ساعت کاهش دهید. از قطع ناگهانی خودداری کنید. هنگام قطع مصرف، دوز را به میزان 5/0 میلی‌گرم تا 1 میلی‌گرم در روز کاهش دهید. تبدیل از تزریقی به دوز خوراکی: میزان مصرف ترپوستینیل تزریقی را تا ng/kg/minute30 نانوگرم در کیلوگرم در دقیقه در روز کاهش دهید و همزمان دوز ترپوستینیل خوراکی را تا 2 میلی‌گرم 3 بار در روز افزایش دهید. برای تخمین مقدار روزانه قابل مقایسه ترپوستینیل خوراکی، از معادله زیر استفاده کنید: مقدار مصرف روزانه خوراکی (mg): دوز تزریقی دارو(kg)*(ng/kg/minute) وزن*0.0072، دوز فراموش شده: دراسرع‌وقت دوز را مصرف کنید. اگر 2 دوز یا بیشتر ازدست‌رفته است، با کمترین دوز مجدداً درمان را آغاز کنید و دوز را به‌ تدریج افزایش دهید. تنظیم مقدار مصرف برای مصرف همزمان در بیمارانی که مهارکننده‌های قوی CYP2C8 مصرف می‌کنند (جمیفیبروزیل): دوز شروع 0.125 میلی‌گرم را هر 12 ساعت شروع کنید. افزایش دوز 0.125 میلی‌گرم هر 12 ساعت با فواصل زمانی حداکثر 3 تا 4 روز. قطع درمان کوتاه‌ مدت: اگر بیماران قادر به ادامه درمان خوراکی نباشند، ممکن است به شکل موقت ترپروستینیل تزریقی در نظر گرفته شود. مقدار کل دوز خوراکی روزانه (میلی‌گرم) را در 139 ضرب کرده و بر عدد وزن بیمار (کیلوگرم) تقسیم کنید تا کل دوز روزانه ترپوستینیل تزریقی (ng / kg / min) محاسبه شود.
• تزریق SubQ یا IV: توجه: قبل از شروع، بیماران باید از نظر توانایی تجویز ترپروستینیل و مراقبت و دسترسی به سیستم تزریق خارج از محیط بستری، به‌دقت ارزیابی شوند. دسترسی سریع به یک پمپ بک‌آپ، ست‌های تزریق و دارو برای جلوگیری از قطع درمان ضروری است. دوز اولیه: ng/kg/minute 1.25؛ اگر دوز به دلیل اثرات سیستمیک قابل‌تحمل نیست، به 0.625 ng/kg/minute کاهش دهید. در 4 هفته اول، دوز را به میزان 1.25ng/kg/minute در هفته افزایش دهید و به دنبال آن افزایش 2.5ng/kg/minute در هفته برای باقی‌مانده درمان. تجربه محدود درمان با دوزهای بیش از 40 نانوگرم / کیلوگرم در دقیقه. توجه: دوز باید بادقت و به صورت فردی تعیین شود (بر اساس بهبود علائم با حداقل عوارض جانبی). از قطع ناگهانی دارو خودداری کنید. اگر تزریق دارو ظرف چند ساعت پس از قطع مجدداً آغاز شود، ممکن است از همان میزان دوز استفاده شود. وقفه برای دوره‌های طولانی‌تر ممکن است مستلزم تیتراسیون مجدد باشد. انتقال از داروی اپوپروستنول، انتقال باید در یک بیمارستان انجام شود تا وضعیت بالینی بیمار و پاسخ درمانی بررسی شود (به‌عنوان‌مثال، مسافت پیاده‌روی، علائم / علائم پیشرفت بیماری). ممکن است 24 تا 48 ساعت برای این انتقال دارو زمان نیاز باشد. انتقال با شروع تزریق ترپروستینیل و افزایش آن در حالی که همزمان دوز اپوپروستنول داخل وریدی کاهش می‌یابد، انجام می‌شود. در طی انتقال، افزایش علائم فشارخون شریانی ریوی ابتدا باید با افزایش دوز ترپوستینیل درمان شود. بروز عوارض جانبی پروستاسیکلین همراه با کاهش دوز اپوپروستنول باید درمان شود. انتقال از ( اپوپروستنول IV به ترپروستینیل)، مرحله 1 اپوپروستنول: دوز فعلی را حفظ کنید. ترپروستینیل: با 10٪ دوز اولیه اپوپروستنول شروع کنید. مرحله 2 اپوپروستنول: دوز را تا 80٪ دوز شروع کاهش دهید. ترپروستینیل: تا 30٪ دوز اولیه اپوپروستنول افزایش یابد. مرحله 3 اپوپروستنول: دوز را تا 60٪ دوز شروع، کاهش دهید. ترپروستینیل: به میزان 50٪ دوز اولیه اپوپروستنول افزایش یابد. مرحله 4 اپوپروستنول: دوز را تا 40٪ از دوز شروع کاهش دهید. ترپروستینیل: به میزان 70٪ دوز اولیه اپوپروستنول افزایش یابد. مرحله 5 اپوپروستنول: دوز را تا 20٪ از دوز شروع کاهش دهید. ترپروستینیل: به 90٪ دوز اولیه اپوپروستنول افزایش دهید. مرحله 6 اپوپروستنول: دوز را تا 5٪ از دوز اولیه کاهش دهید، ترپروستینیل: به 110٪ دوز اولیه اپوپروستنول افزایش دهید، مرحله 7 اپوپروستنول: قطع کنید. ترپروستینیل: دوز فعلی را به‌اضافه 5 تا 10 درصد اضافی در صورت نیاز ادامه دهید.

عوارض جانبی دارو:

• گرگرفتگی، گشاد شدن عروق، درد در محل تزریق، سردرد، بثورات پوستی، اسهال، حالت تهوع، واکنش محل انفوزیون، اریتم، بثورات پوستی، درد در اندام، درد فک، سرفه، درد گلو، سوزش گلو، ادم، سنکوپ، افت فشارخون، هیپوکالمی، درد شکمی.

تداخلات دارویی:

• تری فلونوماید , فنول دوپام , داساتینیب , ایبریتومومب تیوکستان , توسیتومومب , آتنولول , آملودیپین , اسپیرونولاکتون , انالاپریل , بتاکسولول , بریمونیدین , سیکلوپنتیازید , سیتاکسنتان , ایبروتینیب , بندروفلومتازید , فورسکولین , کانابیدیول , دیکلورفنامید , اکسیپامید , نبیوولول , ایربزارتان , اولمزارتان , لوفکسیدین , ساکوبیتریل و والزارتان , استری پنتول , نادولول , نیزولدیپین , نیکاردیپین , چای سبز , بنازپریل , کاندسارتان , فوزینوپریل , کلویدیپین , کیناپریل , ماراویروک , موکسی سیلات , موکسی پریل , پنبوتولول , تراندولاپریل , رامیپریل , زوته پین , سلیپرولول , فلودیپین , کلرتالیدون , متی کلوتیازید , مکامیلامین , آسناپین , ایسرادیپین , پریندوپریل , اسمولول , آلفوزوسین , آگریمونی , اپروسارتان , تریامترن , کربی دوپا , آلدسلوکین , آمیفوستین , اینداپامید , اپوپروستنول , گوانفاسین , سیلودوسین , توراسماید , الوکسادولین , آسبوتولول , میفه پریستون , پیندولول , دوکسازوسین , بیزوپرولول , اپلرنون , لوودوپا , آمیلوراید , بومتانید , اتاکرینیک اسید , کاپتوپریل , کارودیلول , کلونیدین , دابیگاتران , ایلوپروست , فنتولامین مزیلات , متولازون , نیفدیپین , هیدرالازین , هیدروکلروتیازید , والسارتان , وراپامیل , فوروزماید , لابتالول , لوزارتان , لیزینوپریل , ماینوکسیدیل , متوپرولول , دروسپیرنون , دیلتیازم , روغن ماهی , ریفامپین , سوتالول , فنوکسی بنزامین , بوسنتان , پرازوسین , پروپرانولول , ترازوسین , تیزانیدین , تیمولول , بتریکسابان , راموسیروماب , نسیریتاید.

موارد منع مصرف:

• ازدیاد حساسیت به این دارو و ترکیبات آن، تزریقی / استنشاقی: هیچگونه موارد منع مصرفی از سوی تولید کننده وجود ندارد. خوراکی: اختلال شدید کبدی (کلاس C-Child-Pugh)، حساسیت به ترپروستینیل یا هر مؤلفه ای از فرمول، مستندات در خصوص واکنش های آلرژی زا برای پروستاگلاندین ها محدود است، با این حال، به دلیل شباهت در ساختار شیمیایی، احتمال حساسیت متقابل را نمی توان با اطمینان رد کرد.

شرایط نگهداری:

• در مکانی خشک و خنک به دور از نور خورشید و دسترسی کودکان نگهداری شود.

نکات مهم:

• خونریزی: این دارو ممکن است تجمع پلاکتی را مهار کرده و خطر خونریزی را افزایش دهد.
• افت فشار خون: این دارو ممکن است افت فشار خون علامتی ایجاد کند. در بیماران با فشار خون شریانی سیستمیک پایین، با احتیاط استفاده شود.
• افزایش فشار خون ریوی برگشتی: کاهش دوز زیاد ممکن است علائم PAH را بدتر کند.
• اگر یک تزریق SubQ یا IV طی چند ساعت پس از قطع مجدد مجدداً شروع شود، ممکن است از همان میزان دوز استفاده شود.
• وقفه برای دوره های طولانی تر ممکن است مستلزم تیتراسیون مجدد داروباشد.
• نقص کبدی: در بیماران با اختلال کبدی با احتیاط استفاده شود.
• IV / SubQ: کاهش دوز اولیه در بیماران با نارسایی کبدی خفیف تا متوسط ​​توصیه می شود. تیتراسیون دوز به آرامی در بیماران مبتلا به نارسایی کبدی انجام شود. در نقص شدید کبدی مطالعه صورت نگرفته است.
• خوراکی: کاهش دوز برای بیماران دارای نقص خفیف کبدی توصیه می شود. از مصرف در بیماران دارای نقص متوسط ​​خودداری کنید. در بیمارانی که اختلال شدید دارند منع مصرف دارد.
• بیماری تنفسی، کاربرداستنشاقی: ایمنی و اثربخشی در بیماران مبتلا به بیماری ریوی اساسی (به عنوان مثال، آسم، COPD) اثبات نشده است. بیماران مبتلا به عفونت حاد ریوی برای تشدید یا کاهش اثر بخشی باید از نزدیک مانیتور شوند.
• قرص: پوسته قرص حل نمی شود و به عنوان پوسته نامحلول در مدفوع دفع می شود. در بیماران مبتلا به دیورتیکولوزیس، قرص می تواند در دیورتیکول قرار گیرد.عفونت: تزریق IV مداوم از ترپروستنیل با استفاده از پمپ تزریق خارجی از طریق یک کاتتروریدی مرکزی، با عفونت های جدی جریان خون همراه است. این روش تجویز باید برای بیمارانی که تحمل مسیر SubQ را ندارند و یا سود آن برای آنها بیشتر است، استفاده شود. پزشکان باید به طور روزمره روش های کنترل عفونت را به کار گیرند. استفاده از پمپ تزریق IV قابل کاشت ممکن است در مقایسه با استفاده از پمپ تزریق IV خارجی خطر کمتری از نظرعفونت جریان خون داشته باشد.
• تزریق دارو فقط باید توسط پزشکان متخصص انجام شود.
• قبل از شروع ، بیماران باید از نظر توانایی تجویز این دارو، چه به صورت تزریق IV یا SubQ یا استنشاقی و همچنین از نظردسترسی به سیستم تزریق / دستگاه استنشاق، به دقت ارزیابی شوند.
• شروع تزریق باید در شرایطی انجام شود که پرسنل و تجهیزات لازم برای نظارت همودینامیک و درمان اورژانس در دسترس باشد.
• استفاده از اتانول: قرص ها نباید با اتانول تجویز شوند زیرا آزاد شدن ترپروستینیل از قرص ممکن است با سرعتی بیشتر از آنچه پیش بینی شده رخ می دهد.
• صرف نظر از شکل مصرف (استنشاقی، IV، خوراکی، SubQ)، باید از وقفه درمانی خودداری شود.
• دسترسی سریع به دارو، دستگاه استنشاقی پشتیبان یا مجموعه پمپ و انفوزیون برای جلوگیری از وقفه در درمان ضروری است.
• اطلاعاتی در مورد وجود ترپوستینیل در شیر انسان، تأثیرات روی شیر مادر و یا بر روی تولید شیر وجود ندارد.