شناخت دارو: عبارت است از داروی تتراکوزاکتاید يك پلي‌پيتيد صناعي با خصوصيات مشابه با كورتيكوتروپين مي‌باشد. و جهت تشخيص و ارزيابي نارسايي آدرنوكورتيكال كاربرد دارد. اگرچه اين دارو همانند كورتيكوتروپين كاربرد درماني در اكثر حالات درمان با كورتيكواستروئيد سيستميك داشته است اما هم اكنون كاربردهاي نادري در اين چنين موارد دارا مي‌باشد. تتراکوزاکتاید معمولاً به فرم استات مصرف مي‌شود اگرچه اغلب دوزها براساس خود تتراکوزاکتاید بيان مي‌شوند.
دسته دارویی:
- هورمون های هیپوتالاموس و هیپوفیز
فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:
- تتراکوزاکتاید با تحریک قشر آدرنال باعث ترشح استروئیدهای آدرنال از قبیل هیدروکورتیزون کورتیزون مواد آندروژنیک و مقدار کمی آلدسترون می شود.
- متعاقب تزريق داخل وريدي اين دارو فارماكوكينتيك 3 مرحله‌اي آن ظاهر مي‌شود. دارو به سرعت از پلاسما حذف مي‌شود كه اين كار عمدتاً از طريق توزيع در غدد آدرنال و كليه‌ها صورت مي‌پذيرد. و توسط اندوپپتيدازهاي سرم به اليگوپپتيدهاي غيرفعال تبديل مي‌شود. اكثر يك دوز تجويزي طي 24 ساعت از طريق ادرار رفع مي‌شود. نيمه عمر نهايي دارو حدود 3 ساعت مي‌باشد.
اشکال دارو:
- آمپول
مقدار مصرف صحیح:
- بزرگسالان: استفاده تشخیصی:بررسی نارسایی آدرنال (تست تشخیصی برای بررسی نارسایی اولیه آدرنال یا ثانویه: 25 تا 0.75 میلی گرم عضلانی یا وریدی طی 2 دقیقه
در صورت نیاز به دوز تحریکی بیشتر, 0.25 میلی گرم با انفوزیون وریدی با دوز 0.04 میلی گرم در ساعت طی 6 ساعت تزریق شود. استفاده درمانی: - بیماری های نورولوژیک مانند MS: سندروم وست (انسفالوپاتی میوکلونیک نوزادی همراه با hypsarrhythmia.
- بیماری های روماتیسمی: درمان کوتاه مدت در شرایطی که تحمل پایینی به گلوکوکورتیکوئیدهای خوراکی دارند یا پاسخ بالینی کمی به آن ها داده اند.
- بیماری های پوستی: درمان طولانی مدت برای اختلالات پوستی که به گلوکوکورتیکوئیدها نیز پاسخ می دهند مانند پمفیگوس، اگزمای مزمن شدید، پسوریازیس.
- بیماری های دستگاه گوارش مانند کولیت اولسراتیو و آنتریت منطقه ای شیمی درمانی: درمان کمکی برای تحمل بهتر داروهای شیمی درمانی کودکان بررسی نارسایی آدرنال (تست تشخیصی برای بررسی نارسایی اولیه آدرنال یا ثانویه): کوچکتر از 1 ماه : 0.015 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در هر دوز به صورت عضلانی یا وریدی
1 ماه تا 2 سال: 0.125 میلی گرم عضلانی یا وریدی طی 2 دقیقه بزرگتر از 2 سال: 0.25 تا 0.75 میلی گرم عضلانی یا وریدی طی 2 دقیقه در صورت نیاز به دوز تحریکی بیشتر, 0.25 میلی گرم با انفوزیون وریدی با دوز 0.04 میلی گرم در ساعت طی 6 ساعت تزریق شود. - بررسی هایپرپلازی مادرزادی غده آدرنال: 1 میلی گرم به ازای هر متر مربع از سطح بدن در هر دوز حداکثر دوز مجاز 1 میلی گرم.
عوارض جانبی دارو:
- واکنش های حساسیتی،برادی کاردی (کاهش تعداد ضربان قلب)، کهیر، افزایش فشارخون، ادم محیطی، تاکیکاردی، آنافیلاکسی، راش، قرمزی در محل تزریق، خونریزی آدرنال.
تداخلات دارویی:
- اسپیرونولاکتون، استروژن، پریمیدون، دیازپام، فنوباربیتال، فنی توئین، نیترازپام، هیدروکورتیزون، کلونازپام، آمی سولپراید.
موارد منع مصرف:
- ازدیاد حساسیت به این دارو و ترکیبات آن.
شرایط نگهداری:
- در مکانی خشک و خنک و به دور از نور خورشید و دسترسی کودکان نگهداری شود.
نکات مهم:
- در صورت سابقه حساسیت به کورتیکواستروئیدها با احتیاط مصرف شود.