شناخت دارو: عبارت است از بودزوناید یک استروئید است.اسپریبودزونایدخاصیت ضد التهابیدارد.  این دارودر کنترل علائم رینیت های آلرژیک فصلی و دائمی کودکان با سن بیش از 5 سال و بزرگسالان (اسپری بینی) و نیزدرمان نگهدارنده و پیشگیری کننده آسمبزرگسالان (اسپری استنشاقی) و کودکان 12 ماهه تا 8 ساله (نبولایزر) استفاده می شود.

دسته دارویی:

• کورتیکواستروئیدها

فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:

• بودزوناید یک کورتیکوستروئید می باشد . مکانیسم دقیق عمل کورتیکوستروئید بر التهاب در رینیت آلرژیک فصلی و دائمی هنوز بخوبی شناخته شده نیست. اما اثر ضد التهاب بودزوناید در کارایی آن در رینیت آلرژیک فصلی و دائمی موثر می باشد.بودزوناید یک کورتیکوستروئید ضد التهاب می باشد که دارای فعالیت گلوکوکورتیکوئید قوی و فعالیت مینرالوکورتیکوئید ضعیف می باشد.پس از مصرف بودزوناید از طریق بینی بصورت تک دوز اسپری بینی ( 128 mcg) ، حداکثر غلظت پلاسما (بطور میانگین 0.3 nmol/L) در عرض 0.5 ساعت بدست می آید. بعلت متابولیسم عبور اول شدید کبدی بودزوناید از بازدهی بدنی محدودی برخوردار است. فراهمی زیستی بودزوناید بصورت اسپری بینی 34% و بصورت نبولایزر 6% می باشد. بودزوناید 85-90% به پروتئین های پلاسما متصل می شود. نیمه عمر نهایی داروی بودزوناید 2 تا 3 ساعت می باشد. بودزوناید به شکل متابولیت از ادرار و مدفوع دفع می شود. تقریبا دو سوم داروی بودزوناید نشانه گذاری شده مصرف شده از طریق بینی از طریق ادرار و مابقی از طریق مدفوع دفع می شود.

اشکال دارو:

• اسپری بینی، کپسول

مقدار مصرف صحیح:

• مقدار مصرف معمول برای رینیت آلرژیک: بزرگسالان: آئروسل بینی: صبح و عصر هرکدام 2 پاف (32 mcg/spray) در هر سوراخ بینی یا فقط صبح 4 پاف در هر سوراخ بینی. حداکثر مقدار مجاز 8 پاف (256 mcg) در روز می باشد. اسپری بینی: 1 پاف (32 mcg/spray) در هر سوراخ بینی ، یک بار در روز. حداکثر مقدار مجاز 4 پاف (128mcg) در روز می باشد.
• مقدار مصرف معمول برای رینیت آلرژیک: کودکان: 6 سال و سنین بالاتر: آئروسل بینی: صبح و عصر هرکدام 2 پاف (32 mcg/spray) در هر سوراخ بینی یا فقط صبح 4 پاف در هر سوراخ بینی. حداکثر مقدار مجاز 8 پاف (256 mcg) در روز می باشد. اسپری بینی: 1 پاف (32 mcg/spray) در هر سوراخ بینی ، یک بار در روز. حداکثر مقدار مجاز:کودکان زیر 12 سال:2 پاف (64 mcg) در هر سوراخ بینی ، یک بار در روز.12 سال و سنین بالاتر: 4 پاف (128mcg) در هر سوراخ بینی ، یک بار در روز.

عوارض جانبی دارو:

• تهوع , سردرد , دردشکمی , گیجی , استفراغ , خستگی مفرط , سوءهاضمه , سرفه , عفونت دستگاه تنفسی , پشت درد , اسپاسم برونش , درد , التهاب گلو , نفخ , خون دماغ.

تداخلات دارویی:

• ارگوتامین سی , آلومینیوم ژل , اپرپیتانت , اریترومایسین , ایتراکونازول , ایماتنیب , پوساکونازول , وراپامیل , وریکونازول , کتوکونازول , کلاریترومایسین , منیزیوم هیدروکساید , دنوزوماب , تراستوزوماب , دیلتیازم , سدیم بیکربنات , منیزیم اکساید , ناتالیزومب , نیلوتینیب , پروتامین سولفات , پیمکرولیموس , ریفابوتین , آتازاناویر , رانولازین , ایدلالیزیب , ایندیناویر , بوسپرویر , فنین دیون | فنیندیون , آلدسلوکین , دوکسی فلوریدین , واکسن هموفیلوس آنفلوانزا نوع بی , میبفرادیل , کوبیسیستات , دلاویردین , ترولیندومایسین , واکسن حصبه (تیفوئید) , متاکولین , واکسن مننگوکوک کنژوگه , واکسن هپاتیت بی , واکسن هاری , اولیندومایسین , بلونانسرین , توکاتینیب , فلوربتاپیر F18.

موارد منع مصرف:

• ازدیاد حساسیت به این دارو و ترکیبات آن.

شرایط نگهداری:

• در مکانی خشک و خنک به دور از نور خورشید و دسترسی کودکان نگهداری شود.

نکات مهم:

• کورتیکوستروئید های داخل بینی از جمله بودزوناید ممکن است سبب کاهش سرعت رشد در اطفال شوند.
• پس از مصرف کورتیکوستروئید های داخل بینی از جمله داروی بودزوناید ممکن است گلوکوم، فشار داخل چشم بالا و کاتاراکت بروز پیدا کند از این رو در صورت بروز تغییر در دید بیماران و یا بیماران دارای سابقه فشار داخل چشم بالا ، گلوکوم و یا کاتاراکت باید تحت نظارت دقیق قرار بگیرند.
• مصرف بودزوناید به ویژه در کودکان یا با مقادیر زیاد و دوره های درمانی بلند مدت می نواند سبب بروزعوارض موضعی بینی ( خون دماغ، عفونت کاندیدایی، سوراخ شدن تیغه بینی،اختلال در ترمیم زخم) واکنشهای ازدیاد حساسیت شامل آنافیلاکسی، سرکوب سیستم ایمنی، مهار محور هیپوفیز-هیپوتالاموس-آدرنال شود.
• کورتیکواستروئیدهای استنشاقی از جمله بودزوناید در موارد سل فعال یا مشکوک باید با احتیاط فراوان مصرف شوند.
• قطع مصرف بودزوناید باید بصورت تدریجی انجام پذیرد.بیماران باید اسپری بینی بودزوناید را در فواصل منظم مصرف کنند .اثربخشی آن به مصرف منظم وابسته می باشد.
• کاهش علائم بیماری 24 ساعت پس از مصرف بودزوناید شروع شده و پس از 3 تا 7 روز به حداکثر اثر خود می رسد.اگر پس از گذشت سه هفته پیشرفتی حاصل نشد درمان استنشاقی بینی باید قطع گردد و پزشک را فورا مطلع نمایید.