شناخت دارو: عبارت است از ايزوفلوران به عنوان بيهوش كننده براي القاء و ادامه بيهوشي مصرف مي‌شود.

دسته دارویی:

• بیهوش کننده های عمومی

فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:

• مکانیسم دقیق این دارو مشخص نیست. ایزوفلوران موجب کاهش حساسیت نسبت به درد و شل شدن عضلات می گردد.
• حداقل غلظت آلوئولي (MAC)ایزوفلوران هنگام مصرف با اكسيژن 1/15% و هنگام مصرف يا نيتروزاكسايد هفتاد درصد 5% است. ضريب توزيع خون به گاز آن 1/43% است. تا حدود 17% مقدار مصرف آن در كبد متابوليزه مي‌شود. حدود 95% آن به صورت تغيير نيافته از طريق ريه‌ها دفع مي‌شود.زمان شروع اثر دارو سريع مي‌باشد.

اشکال دارو:

• محلول (شربت)

مقدار مصرف صحیح:

• شروع با 3 الی 1.5 درصد ایزوفلوران که طی 7 تا 10 دقیقه بعد از شروع دارو بی هوشی ایجاد می شود. در ادامه برای حفظ شرایط بی هوشی 2.5 الی 1 درصد ایزوفلوران همراه با نیتریک اکساید یا 0.5 تا 1 درصد ایزوفلوران همراه با اکسیژن ادامه می یابد.

عوارض جانبی دارو:

• تهوع، تنگی نفس، استفراغ، آریتمی، افت فشارخون، التهاب گوارشی، هایپرترمی بدخیم، لرز بعد از عمل جراحی، اختلال عملکرد کبد بعد از عمل جراحی و هپاتیت، ایجاد کربوکسی مت هموگلوبین.

تداخلات دارویی:

• اکسپکتورانت، اپی نفرین، فنی توئین، لوودوپا، فنتانیل، وکرونیوم، پانکرونیوم، روکورونیوم، نوراپی نفرین، دی اتیل پروپیون، مفلوکین، لیز دگزامفتامین، لیس دکس آمفتامین، پروپیل هپزدرین، زایلومتازولین، آکریواستین، پسودوافدرین، بنزهیدروکدون، استامینوفن.

موارد منع مصرف:

• در صورت وجود هيپرترمي بدخيم يا سابقه ابتلاء به آن يا در افراد مستعد نبايد مصرف شود.

شرایط نگهداری:

• در جای خشک و خنک و به دور از دسترسی کودکان نگهداری شود.

نکات مهم:

• C (داروهای گروه C فقط باید با تجویز پزشک مورد مصرف قرار بگیرد. خطرات ناشی از مصرف این گروه از داروها هنوز رد نشده است و یا اینکه مطالعات انسانی انجام نشده است و پزشک زمانی که احساس کند فواید مصرف این گروه از داروها از مضرات احتمالی آن بسیار بیشتر است و مصرف آن برای بیمار ضروری است تجویز انجام می‌دهد).