شناخت دارو: عبارت است از آتراکوریوم بسیلات یک داروی متوسط الاثر، غیر دپلاریزان، شل‌کننده عضلات اسکلتی جهت تزریق داخل وریدی است. به عنوان داروی کمک بیهوشی برای شل کردن عضلات و تسهیل کنترل بیمار طی تنفس مصنوعی مکانیکی مصرف می‌شود.
دسته دارویی:
- داروهای مسدود کننده عصب و عضله
موارد مصرف:
- شل شدن عضلات اسکلتی در حین جراحی یا تهویه مکانیکی، تسهیل لوله گذاری داخل تراشه و بهبود شرایط جراحی.
فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:
- آتراکوریوم بسیلات یک شل‌کننده عضلانی اسکلتی غیر دپلاریزان است. این دارو با استیل‌کولین در اتصال گیرنده‌های کولینرژیک صفحه محرکه انتهایی رقابت کرده و با مهار انتقال عصبی، پاسخ صفحه محرکه انتهایی به استیل‌کولین را کاهش می‌دهد و باعث فلج عضلات اسکلتی می‌شود.آتراکوریوم یک شل‌کننده عضلات اسکلتی غیر دپلاریزان است. با افزایش دوز آتراکوریوم مدت‌زمان حداکثر اثربخشی افزایش و شروع اثر کاهش می‌یابد. به مقدار کم از دستگاه گوارش جذب می‌شود. زمان رسیدن به حداکثر اثر انسداد عصبی و عضلانی با افزایش دوز کاهش می‌یابد. طی تجویز دوز وریدی mg/kg0.5-0.4 به طور عمده حداکثر انسداد عصبی و عضلانی طی 3-5 دقیقه صورت می‌گیرد. به مایعات خارج سلولی توزیع می‌شود. 82% به پروتئین‌های پلاسما متصل می‌شود. دفع دارو کلیوی و صفراوی است. به طور عمده از طریق ادرار، مدفوع و صفرا دفع می‌شود. نیمه عمر دارو حدود 20 دقیقه است.
اشکال دارو:
- آمپول، ویال تزریقی
مقدار مصرف صحیح:
- دوز آتراکوریوم بسته به عواملی مانند وزن، سن و شرایط بالینی بیمار متفاوت خواهد بود. معمولاً به صورت داخل وریدی تجویز می شود. دوز دقیق باید توسط یک متخصص تعیین شود. در اینجا یک دستورالعمل دوز کلی وجود دارد:
- دوز اولیه: 3 تا 0.6 mg/kg
- دوز نگهدارنده: 08 تا 0.3 mg/kg ، در صورت نیاز تکرار می شود.
عوارض جانبی دارو:
- گرگرفتگی , کهیر , کاهش فشارخون , التهاب گلو , قرمز شدن پوست.
تداخلات دارویی:
- پلی میکسین بی سولفات , تتراسیکلین , سوکسینیل کولین , فنی توئین , لیتیم کربنات , منیزیم , کینیدین | کوئینیدین , آزاتیوپرین , آملودیپین , آمیکاسین , اسپیرونولاکتون , استرپتومایسین , ایپراتروپیوم بروماید , بتانکول , پروپوفول , جنتامایسین , دی سیکلومین , متولازون , وراپامیل , فنتانیل , وکرونیوم , لینکومایسین , بومتانید , اتاکرینیک اسید , روکورونیوم , کانامایسین , توبرامایسین , کینین , پروکائین , کولیستین , پارومومایسین , کاپرئومایسین , دمکلوسیکلین , دوکساپرام , پراملینتاید , نتیل مایسین سولفات , پیلوکارپین خوراکی , هوپرزین آ , بنزهیدروکدون/استامینوفن.
موارد منع مصرف:
- ازدیاد حساسیت به این دارو و ترکیبات آن، ازدیادحساسیت به بنزیل الکل.
شرایط نگهداری:
- در مکانی خشک و خنک به دور از نور خورشید و دسترسی کودکان نگهداری شود.
نکات مهم:
- تزریق آتراکوریوم تنها باید توسط کسانی انجام شود که در حمایت‌های تنفسی مهارت دیده‌اند. تجهیزات و پرسنل باید فوراً لوله‌گذاری داخل تراشه و تنفس مصنوعی صورت گیرد که شامل تجویز اکسیژن فشار مثبت هم می‌شود. کیفیت تنفس باید بررسی شود. عوامل برگشتی آنتی کولین استراز باید فوراً در دسترس باشد.
- آتراکوریوم بسیلات نباید به‌صورت عضلانی تزریق شود.
- آتراکوریوم اثر شناخته شده‌ای روی سطح هوشیاری و آستانه درد ندارد؛ بنابراین به‌عنوان داروی کمکی در جراحی باید با داروی بیهوشی مناسبی بکار رود.
- داروی تزریقی آتراکوریوم بسیلات که دارای PH اسیدی است، نباید با محلول‌های قلیایی (از قبیل محلول باربیتورات) در یک سرنگ مشترک مخلوط شود یا تزریق همزمان در طی انفوزین داخل وریدی با یک سرسوزن نباید انجام شود. بسته به PH حاصله از چنین مخلوطی، آتراکوریوم ممکن است غیرفعال شده و اسید آزاد شده ممکن است رسوب کند.
- ویال تزریقی آتراکوریوم بسیلات 10 میلی‌لیتر(چند دوزی) حاوی بنزیل الکل است. در نوزادان، بنزیل الکل سبب بروز اختلالات عصبی و سایر عوارضی می‌شود که می‌تواند گاهی منجر به مرگ شود. آتراکوریوم بسیلات 5 میلی‌لیتر (یکبار مصرف) حاوی بنزیل الکل نمی‌باشد.
- هرچند آتراکوریوم نسبت به دتوبوکورارین یا متوکورین پتانسیل کمتری در آزاد کردن هیستامین دارد با این حال در افراد حساس ممکن است باعث آزاد شدن ناگهانی هیستامین شود که خطرناک است. در بیماران قلبی عروقی با علائم بالینی و بیماران باسابقه واکنش‌های آنافیلاکتیک شدید یا آسم باید بااحتیاط مصرف شود.