نام های دیگر: مان کردی، مان بلوط، گزو، گزوله

نام خانواده: بلوط

نوع گیاه: درخت و درختچه

قسمت مورد استفاده: مان

مقدار و دستور مصرف: 20 الی 60 گرم همراه با آب.

مشخصات: گز علفی در اثر نیش زدن حشره هایی مخصوص به برگ و یا شاخه‌های درخت بلوط، ماده‌ای به بیرون تراوش می‌کند که در اثر مجاورت با هوا سفت شده و به صورت دانه‌هایی به قطر دو سانتی متر بر روی ساقه و یا برگ ظاهر می‌شود و ظاهراً خواصی شبیه به گز انگبین دارد، ولی بسیار ضعیف‌تر از آن است. بد نیست بدانید برای استفاده از گز،  شاخه‌های درخت را تکان می‌دهند تا دانه‌های گز به زمین بریزد. البته این دانه‌ها مخلوط با برگ و پوسته درخت است که باید تمیز شود. برای استفاده طبی از این گیاه می‌توان آن را با عسل مخلوط کرده و یا از جوشانده آن استفاده کرد.

خواص:

1. گز علفی مقوی معده است.
2. خونریزی‌ها را متوقف می‌کند.
3. تقویت‌کننده دستگاه تنفسی است.
4. سینه را نرم و صدا را صاف می‌کند.
5. جهت رفع سرفه و تنگی نفس مورد استفاده قرار می‌گیرد.
6. برای پاک سازی گوارش مورد استفاده قرارگرفته و سمومات بدن را دفع می‌کند.
7. هر روز صبح ناشتا آن را با گز خونساری به اندازه ی مساوی بجوشانید و بخورید. اشتها آور است.
8. هر روز چهار مثقال از آن را در آب جوش حل کنید و بنوشید. زخم معده و اثنا عشر را درمان می کند.
9. گز علفی مخلوط  با عسل برای معالجه بواسیر مفید است و گذاشتن این مواد روی بواسیر نیز تأثیر دارد.
10. چهل روز هر روز صبح ناشتا آن را با آب جوشاندهی شیرین بیان مخلوط کنید و بخورید. قارچ داخل معده را برطرف می کند.