شناخت دارو: عبارت است از پروپافنون در آريتمي‌هاي بطني و فوق بطني (فلوتر يا فيبريلاسيون گهگير دهليزي) استفاده مي‌شود.
دسته دارویی:
- داروهای قلبی و عروقی
فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:
- اين دارو با مسدود كردن كانال‌هاي سديمي فعال موجب كاهش خودكاري قلب شده و هدايت و تحريك‌پذيري را مهار مي‌كند. همچنين طول دوره تحريك‌پذيري را طولاني مي‌كند. اين دارو داراي اثر ضعيف مسدود گيرنده بتاآدرنرژيك و مسدد كانال‌هاي كلسيم نيز مي‌باشد.
- اين دارو از راه خوراكي به خوبي جذب، دركبد متابوليزه و از كليه دفع مي‌شود. متابوليسم گذر اول كبدي آن گسترده و نيمه عمر آن 10 الی 2 ساعت است. پيوند دارو به پروتئين بسيار زياد است. اين دارو از راه ادرار و مدفوع دفع مي‌شود.
اشکال دارو:
- قرص 150 و 300 میلی‌گرمی
مقدار مصرف صحیح:
- دوز پروپافنون که پزشک تجویز می کند به عوامل مختلفی بستگی دارد. این ها شامل: سن فرد، عملکرد کبد، نوع و شدت بیماری که از پروپافنون برای درمان استفاده می کنید. به طور معمول، پزشک دارو را با دوز پایین شروع و در طول زمان آن را تنظیم می کند تا به دوز مناسب برسد. آنها در نهایت کوچکترین دوزی را که اثر مورد نظر را فراهم کرده، تجویز می کنند. اطلاعات زیر دوزهایی را که معمولاً استفاده یا توصیه می‌شوند، توصیف می‌کند. با این حال، حتماً دوز تجویز شده توسط پزشک را مصرف کنید. پزشک بهترین دوز را متناسب با نیاز فرد تعیین خواهد کرد. ممکن است دوز برای فیبریلاسیون دهلیزی یا فلوتر اپیزودیک در افراد بدون بیماری ساختاری قلبی به صورت زیر تجویز شود:
- مقدار مصرف بزرگسالان (۱۸ تا ۶۴ سال):دوز معمولی ۱۵۰ میلی گرم هر ۸ ساعت است. پزشک احتمال دارد پس از ۳ تا ۴ روز دوز مصرفی را به ۲۲۵ تا ۳۰۰ میلی گرم هر ۸ ساعت افزایش دهد.
- دوز کودک (سنین ۰ تا ۱۷ سال):ایمنی و اثر بخشی پروپافنون در افراد کمتر از ۱۸ سال ثابت نشده است.
- دوز بالا (سن ۶۵ سال و بالاتر):بدن این افراد ممکن است دارو را کندتر پردازش کند. پزشک می تواند دارو را با دوز کمتری شروع کند تا مقدار زیادی از این دارو در بدن انباشته نشود. مصرف بیش از حد دارو در بدن خطرناک است. دوز به آرامی افزایش می یابد.
- دوز برای آریتمی های بطنی خطرناک و جدی: مقدار مصرف بزرگسالان (۱۸ تا ۶۴ سال):دوز معمولی ۱۵۰ میلی گرم هر ۸ ساعت است. پزشک احتمال دارد پس از ۳ تا ۴ روز دوز مصرفی را به ۲۲۵ تا ۳۰۰ میلی گرم هر ۸ ساعت افزایش دهد. دوز کودک (سنین ۰ تا ۱۷ سال): ایمنی و اثربخشی این دارو در افراد کمتر از ۱۸ سال ثابت نشده است. دوز بالا (سن ۶۵ سال و بالاتر): بدن ممکن است این دارو را کندتر پردازش کند. پزشک می تواند دارو را با دوز کمتری شروع کند تا مقدار زیادی از این دارو در بدن انباشته نشود. مصرف بیش از حد دارو در بدن می تواند خطرناک باشد. دوز به آرامی افزایش می یابد.
- دوز برای تاکی کاردی فوق بطنی حمله ای در افراد بدون بیماری ساختاری قلب: مقدار مصرف بزرگسالان (۱۸ تا ۶۴ سال): دوز معمولی ۱۵۰ میلی گرم هر ۸ ساعت است. پزشک احتمال دارد پس از ۳ تا ۴ روز دوز مصرفی را به ۲۲۵ تا ۳۰۰ میلی گرم هر ۸ ساعت افزایش دهد. دوز کودک (سنین ۰ تا ۱۷ سال):ایمنی و اثربخشی پروپافنون در افراد کمتر از ۱۸ سال ثابت نشده است. دوز بالا (سن ۶۵ سال و بالاتر): بدن ممکن است این دارو را کندتر پردازش کند. پزشک می تواند دارو را با دوز کمتری شروع کند تا مقدار زیادی از این دارو در بدن انباشته نشود. مقدار بیش از حد دارو در بدن می تواند سمی باشد. دوز به آرامی افزایش می یابد.
- ملاحظات دوز ویژه: برای افراد مبتلا به مشکلات کبدیدر این بیماران پزشک ممکن است دوز کمتری نسبت به دوز معمولی تجویز کند. برای افراد مبتلا به بلوک قلبی یا اختلالات هدایتی که باعث کندی ضربان قلب می شوند. در این افراد، پزشک احتمال دارد دوز کمتری نسبت به دوز معمولی تجویز کند. برای افراد مبتلا به آسیب قلبی دوز اولیه پروپافنون به آرامی افزایش می یابد.
عوارض جانبی دارو:
- تهوع، سردرد، خشکی دهان، یبوست، استفراغ، تاری دید، سرگیجه، اسهال، ضعف، وزوز گوش، اختلالات گوارشی، خستگی، هماچوری، طعم غیر طبعی، بلاک گره AV درجه یک، اختلال هدایتی قلب در مبتلایان به آریتمی بطنی، عفونت تنفسی فوقانی، اکیموز، اختلال در تست های کبدی.
تداخلات دارویی:
- پاروکستین، آمیودارون، اریترومایسین، ایمی پرامین، دسیپرامین، ریفامپین، سایمتیدین، فنوباربیتال، لیدوکائین، وارفارین، کتوکونازول، کینیدین، کوئینیدین، سیکلوسپورین، فلوکسیتین، اورلیستات، دورزولامید، تیمولول، پگ اینترفرون آلفا، ساکویی ناویر، ساکیناویر، ریتوناویر، اسپارفلوکساسین، تورمیفن، وندتانیب، تلیترومایسین، دولاسترون، فنیندیون، اینوتوزوماب، دوفتیلید، بپریدیل، ومورافنیب، پروبوکول، تیپراناویر، الیگلوستات، ادوکسا، بتریکسابان، جمتوزومب، گرپافلوکساسین، هالوفانترین، کوبیسیستات، ریوسیگوآت، برتیلیوم، لنوآتینیب، بداکیلین، انترکتینیب، لوپیناویر، ریتوناویر، تالازوپاریب، آسوناپرویر، فیداکسومیسین.
موارد منع مصرف:
- در نارسايي احتقاني (كنترل نشده) قلب، شوك كارديوژنيك (مگر اين كه ناشي از آريتمي باشد)، برادي كاردي شديد، اختلالات الكتروليتي كنترل نشده، بيماري انسدادي شديد راه‌هاي هوايي، كاهش شديد فشارخون، مياستني گراو، نقص عملكرد گره سينوسي دهليزي، اختلالات بافت هدايتي دهليزي، بلوك گره دهليزی بطني درجه دو يا بيشتر و بلوك شاخه‌هاي هيس نبايد مصرف شود.
- تحقیقات خاصی بر روی زنان شیرده مبنی بر مصرف این دارو صورت نگرفته است. پیش از مصرف این دارو در زنان شیرده همه جوانب مثبت و منفی آن باید در نظر گرفته شود.
شرایط نگهداری:
- این دارو را در جعبه، در بسته، در دمای اتاق، به دور از گرما، رطوبت و نور مستقیم قرار دهید، از یخ زدگی دارو جلوگیری شود، دور از دسترس کودکان نگهداری شود. همچنین در صورت عدم نیاز یا منقضی شدن دارو آن را دور بریزید.
نکات مهم:
- اين دارو در موارد زير با احتياط فراوان تجويز شود: نارسايي قلب، نارسايي كبدي يا كليوي، سالمندان و بيماراني كه داراي ضربان ساز الكتريكي هستند، بيماري‌هاي انسدادي راه‌هاي هوايي.
- از آنجايي كه پروپافنون داراي اثر مسدد گيرنده‌هاي بتاآدرنرژيك مي‌باشد، در بيماري انسدادي راه‌هاي هوايي، بايد با احتياط بسيار زياد تجويز شود و در صورتي كه انسداد راه‌هاي هوايي شديد باشد، نبايد مصرف شود.
- بررسي نوار قلبي در طول درمان با دارو در فواصل منظم ضروري است.
- از آنجا كه مصرف توأم پروپافنون با ديگوكسين موجب افزايش غلظت پلاسمايي ديگوكسين مي‌گردد، بايد در صورت مصرف همزمان اين دو، مقدار مصرف ديگوكسين را كاهش داد.
- اين دارو بايد پس از غذا مصرف شود.
- در موقع تجويز، اين دارو،ECG و فشار خون بيمار بايد كنترل شود.
- اگر با تحويز اين دارو فاصله QRS بيشتر از 20% افزايش يابد، بايد مقدار مصرف دارو كاهش يافته يا مصرف آن متوقف شود تا اين كه ECG به حد طبيعي برگردد.
- دوره درمان با اين دارو بايد كامل شود اين دارو نبايد كمتر يا بيشتر از مقدار توصيه شده مصرف شود.
- در صورت فراموش شدن يك نوبت مصرف دارو، در صورت به ياد آوردن طي 4 ساعت، آن نوبت بايد مصرف شود. ولي اگر تقريباً زمان مصرف نوبت بعدي فرا رسيده باشد از مصرف آن نوبت خودداري نموده و مقدار مصرف بعدي نيز نبايد دو برابر گردد.
- در صورت نياز به هر گونه عمل جراحي يا درمان اضطراري بايد احتياط نمود.