شناخت دارو: عبارت است از متیل پردنیزلون یک استروئید می باشد و فعالیت ضد التهابی دارد. متیل پردنیزلون در درمان انواع مختلفی از التهاب شامل آرتریت، لوپوس، پسوریازیس، کولیت اولسراتیو، اختلالات آلرژیک، اختلالات غدد اندوکرین و شرایط موثر بر پوست، چشم ها، ریه ها، سیستم عصبی و سلول های خونی استفاده می شود.
دسته دارویی:
- کورتیکواستروئیدها
فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:
- متیل پردنیزلونبا اتصال به نواحی خاصی از DNA موجب تحریک روند رونویسی mRNA و بدنبال آن ساخت آنزیم های مسئول اثرات سیستمیک کورتیکواستروئیدها می گردد. کورتیکواستروئیدها با جلوگیری از تجمع سلول های التهابی در ناحیه التهاب، مهار فاگوسیتوز و آزاد شدن آنزیم های مسئول در بروز التهاب و مهار ساخت و آزاد شدن واسطه های شیمیایی التهاب، اثرات ضد التهابی خود را ایفا می کند.
- متیل پردنیزلونو مشتقات آن، متیل پردنیزلون سدیم سوکسینات و متیل پردنیزلون استات، گلکوکورتیکواستروئیدهای سنتتیک هستند که بعنوان ضد التهاب و عامل سرکوب کننده ایمنی استفاده می شوند.
- پس از مصرف خوراکی، فراهمی زیستی متیل پردنیزلون، 80 الی 99% است. اتصال به پروتئین های پلاسما 78% است. متابولیسم دارو کبدی است. نیمه عمر متیل پردنیزلون 1 الی 3 ساعت می باشد.
اشکال دارو:
- پودر، قرص، آمپول
مقدار مصرف صحیح:
- بعنوان ضد التهاب: بزرگسالان: 4 تا 48 mg/day ، خوراکی سدیم سوکسینات: 10 تا 40 mg داخل وریدی در عرض یک تا چند دقیقه، مقادیر متعاقب وریدی یا عضلانی.
- آرتریت روماتوئید: بزرگسالان: استات: 40 تا 120 mg عضلانی، هر هفته، مفاصل بزرگ: 20 تا 80 mg داخل مفصلی، مفاصل متوسط: 10 تا 40 mg ، داخل مفصلی، مفاصل کوچک: 4 تا 10 mg داخل مفصلی.
- بعنوان سرکوب کننده ایمنی: 4 تا 48 mg خوراکی در روز، 2 تا 2.5 mg/kg در روز، داخل وریدی یا عضلانی، قطع مصرف در عرض 2 الی 3 هفته انجام گیرد. یا 250 تا 1000 mg داخل وریدی یک بار در روز یا روزهای متناوب، 3 تا 4 نوبت.
عوارض جانبی دارو:
- سردرد , بی خوابی , واکنش های حساسیتی , سرگیجه , افزایش فشارخون , کاهش پلاکت خون , کاهش لیمفوسیت خون , نارسایی قلبی مزمن , گز گزاندامها , نوروپاتی , آکنه , ادم , ناتوانی جنسی , عفونت ها , احتباس مایعات بدن , کاهش پتاسیم خون , افزایش قند خون , واکنش های آنافیلاکتیک , آب مروارید , افزایش وزن.
تداخلات دارویی:
- اپرپیتانت , ارگوتامین سی , بلئومایسین , تراستوزوماب , سیکلوپنتولات , اریترومایسین , ایتراکونازول , تاکرولیموس , فنوباربیتال , فنی توئین , میدودرین , کتوکونازول , کلاریترومایسین , ریفابوتین , رانولازین , ایندیناویر , دسیرودین , فنین دیون | فنیندیون , آلدسلوکین , واکسن هموفیلوس آنفلوانزا نوع بی , گرپافلوکساسین , کوبیسیستات , دلاویردین , گلیسرول فنیل بوتیرات , ترولیندومایسین , واکسن حصبه (تیفوئید) , لورلاتینیب , واکسن مننگوکوک کنژوگه , واکسن هپاتیت بی , واکسن هاری , آدنوویروس نوع 4 و 7 زنده خوراکی , آکسیکابتاگان سیلولوسل , تیساگنل سلوسل , اماستاکسین , متاکسالون.
موارد منع مصرف:
- ازدیاد حساسیت به این دارو و ترکیبات آن، کمی پلاکت خون، نوزادان نارس، عفونت قارچی سیستمیک، هرپس سیمپلکس چشمی فعال.
شرایط نگهداری:
- در مکانی خشک و خنک به دور از نور خورشید و دسترسی کودکان نگهداری شود.
نکات مهم:
- با تزریق داخل صفاقی کورتیکواستروئیدها، حوادث وابسته به عصب شدید و در مواردی کشنده گزارش شده است.
- این محصول حاویبنزیل الکل می باشد که در موارد تزریق موضعی به بافت نرم عصبی، بالقوه سمی است.
- مقادیر متوسط تا بالای کورتیکواستروئیدها باعث بالا رفتن فشارخون، احتباس آب و املاح، افزایش دفع پتاسیم می شود. کورتیکواستروئیدها با هر مقداری باعث افزایش دفع کلسیم می شوند.
- در مصرف طولانی مدتمتیل پردنیزلون بیمار از لحاظ بروز اختلال عملکرد محور هیپوتالاموس، هیپوفیز، غده فوق کلیه، سندروم کوشینگ، افزایش قند خون مورد بررسی قرار بگیرد.
- درمان طولانی مدت با متیل پردنیزلون بیمار را به ابتلا به بیماری های عفونی مستعد می کند و از طرفی علائم عفونت را نیز پنهان می کند.
- بیمارانی که مقادیر سرکوب کننده ایمنی متیل پردنیزلون را مصرف می کنند، از مصرف واکسن های زنده خودداری کنند.
- مصرفمتیل پردنیزلون، ممکن است سبب بروز کاتاراکت تحت کپسولی خلفی، آب مروارید با احتمال آسیب به اعصاب چشم، عفونت ثانویه چشمی گردد.
- از قطع ناگهانی مصرفمتیل پردنیزولون بعد از استفاده طولانی مدت (بیش از 3 هفته) خودداری شود.
- در حین درمان با متیل پردنیزلون، مصرف سدیم باید محدود شود و مصرف مکمل های پتاسیم توصیه می گردد.
- در مصرف متیل پردنیزلون بیش از 6 هفته، فشار داخلی چشم مورد بررسی قرار بگیرد.
- متیل پردنیزلون ممکن است فشار داخلی چشم را افزایش دهد. معاینات چشم پزشکی بصورت ادواری انجام شود.