حساسیت به سر و صدا (اختلال صدا بیزاری): عبارت است از صدا بیزاری یا تنفر از صدا، اختلالی عصبی است که فرد مبتلا به آن با شنیدن بعضی صداهای خاص دچار واکنش های غیرارادی و احساسات منفی شدیدی مانند: خشم، عصبانیت، تنفر و انزجار می شود. این صداها می توانند آرام یا بلند باشند.

علائم:

1. حس خودکشی.
2. در بعضی موارد ترک کار برای فرار از صداهای آزار دهنده.
3. احساس گناه از عکس العمل های خود نسبت به اطرافیان.
4. سردرگمی به دلیل خودداری از بیان مشکل به خانواده و دوستان.
5. محدود کردن ارتباط با محل یا افرادی که عامل ایجاد صدا هستند.
6. کاهش ساعت کاری در محیطی که عامل تحریک کننده وجود دارد.
7. مور مور شدن بدن با شنیدن صداهایی مانند کشیده شدن اجسام روی یکدیگر.
8. احساس تنفر و نشان دادن واکنش با خشم و عصبانیت به شخص ایجاد کننده صدا.
9. این احساسات منفی می تواند از متوسط تا زیاد باشد و حتی به اضطراب یا عصبانیت تمام عیار تبدیل شود.
10. عصبانیت و آشفتگی با شنیدن صداهایی مانند آب خوردن یا غذا خوردن دیگران با صداء صاف کردن گلو، گریه کودک، صدای تق تق مداوم و …

علت:

• خشکی مغز.
• غلظت خون ناشی از غلبه سودا.
• حساسیت های بیولوژیکی به برخی صداها.
• نفرت از صدا، ناشی از خاطرات ناخوش آیند.
• اختلال در عملکرد استخوان سندانی، رکابی و چکشی گوش.
• آسیب رشته های عصبی مسئول انتقال پیام ها از گوش به مغز، ناشی از غلبه سودا.
• در واقع مغز به واسطه غلبه سودا آسیب دیده و تحت تأثیر اصوات پیرامون خود قرار می گیرد و باعث ایجاد واکنش های غیرارادی در فرد می گردد. محققان بر این باورند که علت بروز چنین اختلالاتی هم می تواند جسمی باشد و هم روحی.
• آسیبی که غلبه سودا به قشر مغزی مربوط به تفسیر شنوایی و اندام های دیگر بدن می زند، نوعی صدا مانند وزوز گوش ایجاد می کند که این نوع افراد را از لحاظ روحی، تحریک کرده و دیگر تحمل شنیدن صدای بلند یا صداهای خاص را ندارند و به محض شنیدن آن نوع صداها عصبانی شده و دچار سردرد می شوند.

تشخیص:

1. آزمایش خون
2. انجام معاینات بالینی و گرفتن شرح حال از بیمار

درمان طب نوین:

• در صورتی که تصور می کنید دچار بیماری حساسیت به صدا یا پرشنوایی شده اید حتماً ابتدا به پزشک عمومی مراجعه کنید تا در صورت نیاز شما را به شنوایی سنج یا متخصص گوش، حلق و بینی ارجاع دهد. پزشک با بررسی سیستم شنوایی تان علت مشکل را جستجو خواهد کرد. در صورتی که تشخیص پر شنوایی به درستی انجام شده و مبتلا به پرشنوایی باشید، پزشک توصیه هایی برای مدیریت پر شنوایی خواهد داشت. گاهی اوقات ممکن است شما را به یک متخصص رفتار درمان یا روان شناس نیز ارجاع دهد تا بتوانید کنترل بیشتری روی ترس ها، استرس و اضطرابتان داشته باشید تا حالتان بد و بدتر نشود.

درمان طب سنتی:

• کنترل استرس و حفظ آرامش.
• داشتن خواب مناسب و با کیفیت.
• انجام ورزش و فعالیت های بدنی مناسب.
• مالیدن روغن (گل محمدی + بهارنارنج) اطراف و پشت گوش.
• مصرف دمنوش (اسطوخدوس + بادرنجبویه) با عسل روزانه ۳ لیوان.
• چکاندن قطره روغن بادام شیرین یا روغن زیتون روزانه یک مرتبه داخل گوش.
• تغییر نگرش، سبک زندگی و نوع تغدیه (رعایت غذاهای مفید و مضر هنگام غلبه سودا).
• کسانی که می خواهند میزان تحمل شان نسبت به صدا بیشتر شود، باید رطوبت مغزشان را بالا ببرند.
• تمرکز بر فعالیت های جذاب: کارهایی را انجام دهید که برای شما جذاب و پرهیجان هستند، به این ترتیب گذر زمان را در مواردی که صداها زیاد هستند، حس نمی کنید.
• بعضی افراد مبتلا، تلاش می کنند تا از عامل سبب آن دوری کنند که البته این کار باعث بدتر شدن مشکل می شود. پرهیز یا جلوگیری از عاملی در زندگی که شما را آزار می دهد ممکن است در کوتاه مدت جواب دهد، اما در بلند مدت بی نتیجه خواهد بود.
• یادگیری تکنیک های آرامش دهنده: هر چیزی که شما را آرام کند، می تواند کمک کننده باشد، به این ترتیب بدن با کاهش ضربان قلب، تنفس، فشارخون و متابولیسم مواجه خواهد شد. یکی از این راه کارها، در میان گذاشتن تنش به وجود آمده با خانواده و دوستان دلسوز است.

فعالیت:

• فعالیت بدنی مناسب در حد تعریق داشته باشید.

رژیم غذایی:

• از مصرف فرآورده های کارخانه ای و همچنین غذاهای گرم و سرد بدون مصلح پرهیز کنید.

نکته:

• بلغمی ها به صدا غیر حساس هستند چون این رطوبت اجازه نمی دهد فرد در برابر صدا حساس شود. حساس در مقابل صدا یعنی خشکی مغز.