اوتیسم: عبارت است از بیماری اوتیسم به واسطه مجموعه‌ای از رفتارهای مشخص تعریف شده و به صورت یک طیف بوده که بر افراد مختلف به شکل و درجات متفاوت تأثیر می‌گذارد. درحالی که هیچ دلیل واحدی برای اوتیسم شناخته نشده، تشخیص‌های زودهنگام، به افراد، در دریافت حمایت و خدماتی که نیاز دارند کمک می‌کنند. این حمایت‌ها، کیفیت زندگی و فرصت‌های بیشماری را برای آنها فراهم می‌نمایند.
علائم:
- بازی‌های تخیلی ندارند.
- به جزییات اشیاء علاقه دارند.
- بای بای نمی‌کنند، بوس نمیفرستند.
- صحبتشان منوتون و شبیه ربات است.
- خواب و بیداری منظم و طبیعی ندارند.
- کلمات تکراری و بی‌معنی بکار می‌برند.
- با همسالان ارتباط کمی برقرار می‌کنند.
- بازی‌های تکراری و علاقه‌های محدودی دارند.
- تغییر از حالت روزمرگی به شدت آنها را آشفته می‌کند.
- از ایما و اشاره برای ارتباط برقرار کردن استفاده نمی‌کنند.
- مثلاً بد غذا هستند و انتخاب‌های محدودی برای غذا دارند.
- برخی از علایم در سنین بالاتر هم ممکن است دیده شوند.
- با دقت و حساس می باشند چون سودای مغزشان بالا است.
- هرجا می‌روند باید اسباب‌بازی یا وسیله خاصی را با خودشان ببرند.
- در حواس پنجگانه‌ی خود یا حساسیت زیادی دارند یا اصلا حساس نیستند.
- در کل علائم اوتیسم در کودکان زیر سه سالگی خودشان را نشان می‌دهند.
- کلماتی را که می‌شنوند به طرز طوطی وار و بیش از حد معمول تکرار می‌کنند.
- در نظر داشته باشید مثل بقیه‌ی اختلالات همه‌ی علائم لزوما نباید وجود داشته باشند.
- حرکات تکراری مثل راه رفتن روی پنجه یا پاشنه پا بال بال زدن، چرخیدن دور خود یا حرکات ریتمیک دوست دارند.
- به چیزهایی که علاقه دارند اشاره نمی‌کنند و به‌جای آن دست والدینشان را می‌گیرند و به سمت شی یا خواسته‌ای که دارند می‌برند.
- در نه ماهگی، یک کودک نرمال، لبخند اجتماعی دارد یعنی به آدم‌ها گاهی لبخند می‌زند ولی شیرخوار اوتیستیک چنین لبخندی ندارد.
- بچه‌های مبتلا به اوتیستیک از نظر هیجانی بی‌تفاوت هستند و گاهی هیجانات شدید یا نامتناسب دارند مثلاً خنده و گریه شدید و نامتناسب.
- بچه‌های نرمال تا یک سالگی تماس چشمی دارند یعنی با ما چشم تو چشم می‌شوند و لبخند می‌زنند و به اسم خود واکنش نشان می‌دهند. همچنین بچه‌ها تا یک سالگی غان و غون می‌کنند، بچه‌های اوتیستیک هیچکدام از این موارد را ندارند.
- بچه‌های طبیعی که به دنیا می‌آیند ابتدا فقط گریه می‌کنند یا گاهی بی دلیل می‌خندند؛ ولی تا شش ماهگی درجاتی از ابراز احساسات را کسب می‌کنند. اگر این ابراز هیجانی را در شیرخوارتان ندیدید می‌تواند اولین زنگ خطر اوتیسم باشد. نگران نشوید ممکن است هم نباشد.
- یکی از موارد دیگری که در اوتیسم مختل می‌شود تکلم است. در حالت طبیعی بچه‌ها باید تا هجده ماهگی حداقل ده تا کلمه را یاد گرفته باشند و کاربردشان را بلد باشند ولی بچه‌های اوتیستیک ممکن است کلمه‌ها را تکرار کنند ولی کاربردشان را بلد نیستند. همچنین از دستورات پیروی نمی‌کنند چون درک کلامی ندارند.
علت:
- علت دقیق اوتیسم ناشناخته است. تحقیقات اخیر نشان می‌دهند که دلیل واحدی برای ابتلا به این بیماری وجود ندارد. برخی عوامل خطر احتمالی اوتیسم شامل:
- جهش ژنتیکی
- عدم تعادل متابولیکی
- پیشینه عفونت‌های ویروسی
- پایین بودن وزن هنگام تولد
- سن بالای پدر و مادر هنگام تولد کودک
- ابتلای یکی از اقوام درجه یک به اوتیسم
- سندرم X شکننده یا سایر اختلالات ژنتیکی
- از سردی مغز و در کودکان زیاد می باشد، نوعی معلولیت ذهنی است.
- قرار گرفتن جنین در معرض داروهای والپروئیک اسید (Depakene) یا تالیدومید
- طبق اعلام موسسه بین المللی اختلالات عصبی و سکته مغزی(NIDS)، هر دو عامل ژنتیک و محیط ممکن است در ابتلای افراد به اوتیسم تعیین کننده باشند. منابع متعدد و معتبر قدیم و جدید نشان می‌دهند که این اختلال به دلیل انجام واکسیناسیون ایجاد نمی‌شود. مطالعه‌ای چالش برانگیز در سال ۱۹۹۸، وجود ارتباطی بین بیماری اوتیسم و واکسن سرخک، اوریون، و سرخجه(MMR) را اعلام کرد. اگرچه، این مطالعه توسط دیگر تحقیقات بی ارزش شمرده شده و سرانجام در مقالات معتبر بعدی رد شد.
تشخیص:
- افراد مشکوک به ابتلا به اختلال طیف اوتیسم، ابتدا توسط روانپزشک تحت مصاحبه بالینی تشخیصی این اختلال قرار می‌گیرند. در صورت لزوم تست‌های روانسنجی، هم توسط فرد مبتلا و هم توسط والدین مبتلایان، تحت نظارت روانسنج و روانپزشک مجموعه انجام می‌شود.
درمان طب نوین:
- در حال حاضر هیچ درمان واحدی برای اختلال طیف اوتیسم (ADS) وجود ندارد. افراد اوتیسمی زیادی از درمان برخوردار می‌شوند، بدون اینکه سن تشخیص بیماری در آنها اهمیتی داشته باشد. افراد در هر سنی، با هر میزان از توانایی، اغلب می‌توانند بعد از مداخلات مناسب، بهبود یابند. راه‌های بسیاری برای کاهش علائم و افزایش توانایی‌ها وجود دارد. افراد مبتلا به اوتیسم، اگر درمان‌ها و مداخلات مناسب را دریافت کنند، شانس بهره‌مندی از تمام توانایی‌ها و مهارت‌هایشان را خواهند داشت. اغلب، موثرترین مداخلات و درمان‌های اوتیسم برای هر فرد متفاوت است. اگرچه، بیشتر افراد مبتلا، به برنامه‌های تخصصی و کاملاً ساختار یافته به بهترین شکل پاسخ می‌دهند.
- برای درمان اوتیسم، دارودرمانی در کنار رفتاردرمانی بهترین پاسخ را می‌دهد. که البته باید تحت نظر روانپزشک داروهای اوتیسم در کنار سایر درمان‌ها تجویز شود. در برخی موارد، درمان اوتیسم می‌تواند به افراد اوتیسمی کمک کند تا عملکردی نزدیک به سطح نرمال داشته باشند. تحیقیقات نشان می‌دهد که مداخلات و تشخیص زود هنگام، مثلا در پیش دبستانی یا قبل از آن، احتمالاً اثرات مثبت بیشتری بر علائم و مهارت‌های بعدی خواهد داشت. درباره مداخلات زودهنگام در اوتیسم بیشتر مطالعه کنید. زیرا ممکن است بین علائم اوتیسم و سایر اختلالات، همپوشانی‌هایی وجود داشته باشد. مانند اختلال کمبود توجه و بیش فعالی(ADHD). اینکه درمان، به جای برچسب‌های تشخیصی، بر روی نیازهای خاص فرد تمرکز داشته باشد، مهم است.
درمان طب سنتی:
- درمانی برای این بیماری در طب سنتی وجود ندارد و برای بهبودی نسبی موارد زیر را طی یک دوره 120 روزه انجام دهید:
- بخورالعین و بخور دود داده شود.
- جامع امام رضا با جوشانده مرزنجوش میل شود.
- روغن سیاهدانه را شب ها روی ملاج سر بمالید.
- داروی سلق، تقویت عصب، افتیمون تجویز شود.
- شربت سرکنگبین شب ها موقع خواب مصرف شود.
- ترک سردیجات و اصلاح تغذیه و مواد کارخانه ای انجام شود.
- شب ها جلوی بینی عطر گرم محمدی، یاس، نرگس و … مالیده شود.
- قطره جامع مرزنجوش و قطره بنفشه پایه کنجد داخل بینی ریخته شود.
- جوشانده اسطوخدوس + سنبل الطیب با کمی عسل شیرین و هر شب یک لیوان میل شود.
- بادام درختی روزی 14 عدد دانه دانه مثل آدامس جویده شود. اگر این کار برای بیمار سخت است همین 14 عدد بادام را داخل مخلوط کن بریزید و یک لیوان آب یا (3/1 لیوان عرق بیدمشک +3/1 لیوان گلاب + 3/1 لیوان عرق بهارنارنج) را به آن اضافه کنید سپس به آن 2 قاشق غذاخوری عسل اضافه کنید و پس از مخلوط شدن عصرها میل نمایید.
داروها:
- ریسپریدون
فعالیت:
- محدودیتی وجود ندارد.
رژیم غذایی:
- از مصرف فرآورده های کارخانه ای و همچنین لبنیات بدون مصلح پرهیز کنید.