شناخت دارو: عبارت است از داکاربازین در درمان ملانوم بدخیم و لنفوهای هوچکینی به کار می رود و در درمان سارکوم های بافت نرم نیز مصرف شده است.

دسته دارویی:

• آنتی نئوپلاستیک

فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:

• داکاربازینیک آنالوگ سنتزی از پیش ساز طبیعی پورین  5-amino-1H-imidazole-4-(carboxamide (AIC)  می باشد.
• حجم توزیعداکاربازین بعد از تزریق وریدی، از حجم کلی آب بدن فراتر می رود که این نشانگر تجمع موضعی آن در برخی بافت های بدن و احتمالاً کبد می باشد. در غلظت های درمانی، داکاربازین اتصال قابل ملاحظه ای به پروتئین های پلاسما ندارد.
• متابولیسم داکاربازین کبدی است. داکاربازین در بدن انسان بطور گسترده ای تجزیه می گردد.
• نیمه عمر اولیهداکاربازین  15 دقیقه و نیمه عمر پایانی آن 5 ساعت می باشد.
• دفع آن بیشتر از طریق ترشح توبولار کلیوی است تا فیلتراسیون گلومرولی. میانگین دفع تجمعی داکاربازین تغییر نیافته در ادرار طی 6 ساعت 40 درصد دوز تزریقی است. در کنار داکاربازین تغییر نیافته،Alc ، متابولیت مهم داکاربازین است که در ادرار ترشح می شود.

اشکال دارو:

• ویال تزریقی

مقدار مصرف صحیح:

• ملانوم بدخیم: 2 تا5 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل وریدی یک بار در روز به مدت 10 روز، تکرار هر 4 هفته یا 250 میلی گرم بر متر مربع سطح بدن به صورت داخل وریدی یک بار در روز به مدت 5 روز، هر 3 هفته تکرار شود.
• بیماری هوچکین: 150 میلی گرم بر متر مربع سطح بدن به صورت وریدی یک بار در روز به مدت 5 روز، تکرار هر 4 هفته یا 375 میلی گرم بر متر مربع به صورت وریدی یک بار در روز، تکرار هر 15 روز در درمان ترکیبی.

عوارض جانبی دارو:

• حساسیت مفرط به این دارو.

تداخلات دارویی:

• اینفلیکس ماب، تالیدومید، دفریپرون، فینگلولیمود، ناتالیزومب، نالیدیکسیک اسید، واکسن سرخجه، کلوزاپین، واکسن آنفولانزا، تری فلونوماید، آدالیمومب، واکسن سرخک، واکسن اوریون، ویتامین آ، ویتامین ای، تیوتپا، مننگوکوک کنژوگه، آدنوویروس نوع 4 و 7 زنده خوراکی، رمدسیویر، کانابیدیول، سیروکوماب.

موارد منع مصرف:

• کم خونی، بارداری، مشکلات کبدی، کاهش گلبول های سفید خون مادران شیرده، بیماری کلیوی، کاهش پلاکت، کاهش عملکرد مغز استخوان، ایجاد لخته در عروق یا کبد، مرگ سلول های کبدی.

شرایط نگهداری:

• در مکانی خشک و خنک به دور از نور خورشید و دسترسی کودکان نگهداری شود.

نکات مهم:

• شمارش افتراقی سلول های خونی (CBC with diff)، سطح پلاکت ها و عملکرد کبدی ارزیابی شود.
• بیمار از لحاظ بروز واکنش های آنافیلاکسی به دقت پایش شود و لازم است که تجهیزات لازم برای مدیریت واکنش آنافیلاکسی احتمالی، در دسترس باشد.
• برای جلوگیری از نشت دارو به بافت، محل انفوزیون به دقت پایش شود (نشت دارو ممکن است به سلولیت شدید و نکروز بافتی منجر شود).
• بیمار از لحاظ بروز عفونت و سمیت کبدی پایش شود و به بیمار گوشزد شود که این علائم را به سرعت گزارش کند.
• دارو به صورت وریدی و ترجیحاً انفوزیون وریدی به کار می رود.