شناخت دارو: عبارت است از دسته داروهای ضد ویروسی می باشد. و به عنوان دارویی برای پیشیگری و درمان آنفولانزا مورد استفاده قرار می گیرد. آمانتادین در درمان بیماری پارکینسون نیز اثر به سزایی دارد.
دسته دارویی:
- داروهای ضد پارکینسون
فارماکولوژی و مکانیسم اثر دارو:
- مکانیسم اثر دارو مشخص نیست، اما ممکن است با تأثیر برساخت، آزادی سازی یا باز جذب دوپامین و نوراپی نفرین، عملکرد سیستم دوپامینرژیک را تقویت کند. به عنوان ضد ویروس آنفلوزا به نظر می رسد از Uncoating ویروس و آزاداسید نوکلئیک آن بداخل سلول های اپی تلیال تنفسی جلوگیری می کند. آمانتادین از دستگاه گوارش به خوبی جذب می شود و بداخل بزاق و ترشحات بینی انتشار می یابد. دارو از سد خونی مغزی عبور کرده و بداخل شیر نیز ترشح می گردد. نیمه عمر دارو نزد افراد طبیعی 15 الی 11 ساعت و در حدود 90 درصد آن به تغییر نیافته از ادرار دفع می شود. حداکثر غلظت سرمی طی 4 الی 2 ساعت کسب می گردد.
اشکال دارو:
- قرص و شربت
مقدار مصرف صحیح:
- 100 تا 200 میلی گرم است و طی 1 تا 2 مرحله در روز باید مورد استفاده قرار گیرد.
- مصرف در افراد بزرگسال: موارد مرتبط با درﻣﺎن نشانه‌های اﻛﺴﺘﺮاﭘﻴﺮﻣﻴﺪال ایجاد ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ داروﻫﺎ: ۱۰۰ میلی‌گرم ۲ ﺑﺎر در روز، در صورت نیاز ﺗﺎ ۳۰۰ میلی‌گرم در روز در دوزﻫﺎی تقسیم‌شده.
- موارد مرتبط با درﻣﺎن بیماری ﭘﺎرﻛﻴﻨﺴﻮن: دوز ﻣﻌﻤﻮل به صورت مونو تراپی ۱۰۰ میلی‌گرم و ۲ بار روز. در صورت نیاز، ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻧﻈﺎرت دﻗﻴﻖ ۴۰۰ میلی‌گرم در دوزﻫﺎی تقسیم شده. در صورت نیازد، افزایش دوز تا مدتی بعد ﺗﺎ ۱۰۰ میلی‌گرم و ۲ ﺑﺎر در روز.
- مصرف در اﻓﺮاد پیر: ﺗﻨﻈﻴﻢ مقدار مصرف ﺑﺮ اساس ﻋﻤﻠﻜﺮد کلیه‌‌ها خواهد بود. تحمل دارو در بعضی افراد که مقدار مشخصی را در دو نوبت مصرف می‌کنند بهتر اتفاق می‌افتد.
اثر دارو:
- ظرف یکی دو هفت ظاهر نمی شود، اما به محض ظاهر شدن، به مدت 24 ساعت در بدن باقی می ماند.
قبل از مصرف دارو:
- لازم است، مواردی مثل مشکلات قلبی، حملات صرعی، مشکلات مزمن کبد و کلیه، آلرژی و زخم معده را با پزشک خود در میان بگذارید.
عوارض جانبی دارو:
- استفاده از این دارو عوارض خاصی به دنبال ندارد و فقط گاهی ممکن است شخص هنگام برخاستن دچار سرگیجه و تاری دید شود.
- قلبی عروقی: افت فشارخون وضعیتی، احساس غش کردن، سنکوپ، ادم محیطی
- سیستم اعصاب مرکزی: سرگیجه، هذیان، ایلوژن، توهم، پارانویا (بدگمانی)، زمین افتادن
- گوارشی: خشکی دهان، یبوست
- قلبی عروقی: لیودو رتیکولاریس.
- سیستم اعصاب مرکزی: بی خوابی، اضطراب، افسردگی، سردرد، خواب آشفته، آژیتاسیون، آتاکسی، گیجی، خواب آلودگی، خستگی، تحریک پذیری، عصبانیت، تغییر رنگ پوست، دیستونی (انقباض غیرعادی)، آپاتی (بی اعتنایی)، افکار خودکشی.
- گوارشی: تهوع، کاهش اشتها، بی اشتهایی، اسهال، استفراغ.
- ادراری تناسلی: عفونت مجاری ادراری، هایپرتروفی خوش خیم پروستات.
- هماتولوژی و انکولوژی: کبودی
- عصبی، عضلانی و اسکلتی: تورم مفصل، اسپاسم عضلانی
- چشمی: تاری دید، آب مروارید، خشکی چشم
- تنفسی: بینی خشک، سرفه
تداخلات دارویی:
- تشدید اثرات آنتی کولینرژیک
- اختلال در پاسخ سیستم ایمنی در مقابل عفونت ویروسی
- ترکیبات حساس به pH ادرار
- اتانول، آلیزاپرید، آمی سولپرید (تزریقی و خوراکی)، متوتری‌مپرازین، سولپیرید
موارد منع مصرف:
- این دارو در مبتلایان به صرع، با سابقه اولسرپپتیک و در افراد با نارسایی شدید کلیه و در دوران بارداری و شیردهی نباید مصرف شود.
شرایط نگهداری:
- دارو را دور از دسترس کودکان نگه دارید.
- دارو را در جایی خشک و خنک و به دور از گرما و تابش نور مستقیم نگه دارید.
نکات مهم:
- افرادی که از این دارو استفاده می کنند خصوصاً خانم ها ممکن است لکه های قرمز مایل به بنفش روی پوست خود مشاهده کنند، اما پس از 2 الی 12 هفته این حالت برطرف خواهد شد.
- روی اعمالی که نیاز به دقت و مهار دارند، مثل رانندگی، ممکن است تأثیر بگذارد.
- در موارد زیر با احتیاط فراوان تجویز شود: نارسایی کبدی یا کلیوی، نارسایی احتقانی قلب، حالات توهم، سالمندی.
- از قطع ناگهانی دارو اجتناب شود.
- این دارو اثرات ضد پارکینسونی بسیار کمی دارد. تعداد کمی از بیماران از این دارو سود می برند، زیرا نسبت به اثرات آن تحمل حاصل می شود. مزیت دارو این است که تقریباً عاری از عوارض جانبی جدی است.
- در صورت بروز تصور اقدام به خودکشی فوراً به پزشک مراجعه شود.